9 Kasım 2011 Çarşamba

Hala alışamadım...artık taşındık yeni evime yerleştim sonunda ama hala alışamadım,burası tam bir köy bütün gün inekler evimin önünde tavuklar ,traktörler dolu o kadar sıkıldımki anlatamam artık hiç bir iş yapmak istemyorum iki aydır evdeyim ve hiç bir yere gitmedik geçen çok hastalandım görümcem eşim beni bizim arabayla hastaneye götürdüler bir buçuk saatte varabildik hemen beni yatırdılar serumlar takıldı kan alındı kendimi kaybetmiştim o kadar sıkıldım ki artık beynim iflas etmişti bir haftayı geçirdim yemek yiyemedim bir kaşık yemek bile görünce midem bulanıyordu,birden beynime karıncalanma oluyor titremeye başlıyordum ani bir sersemlik ve mide bulantısı başlıyordu serum takıldı ve eve geldik o yolu bile tekrar dönmek dahada hasta etti beni hemen bir an önce istanbul
'a dönmek istedim ama mecbur eve döndük iki aydır buradayım ve en yakın çarşı bize iki saat uzaklıkta patlamak üzereyim norolojiye gittim ve bir sürü ilaç kullanmaya başladım ailemi arkadaşlarımı,sahilimizi,bir milyoncuları herşeyi özledim ve daha fazla burada kalamıcam tutamıyorum kendimi delircek gibi oluyorum en ufak bir sesi kafam kaldırmıyor çocuklarımın bile sesi bana çok ağır geliyor..

3 yorum:

Banuca dedi ki...

Sinemcim... Ben doğma büyüme İstanbul Leventliyim...
Şimdi ise dağın başındayım, dediğin gibi karşımda kümes, yan tarafımda inekler var, etrafta sadece birkaç ev var, en yakın bakkal arabayla 12dakika, o dediğin alışveriş yerlerini özleyince binip arabaya gidiyorum... Elişlerimle başbaşa mutluyum ben burada...
Sen belki genç olduğundan, belki oraya zorunlu gidişinden dolayı mutsuzsun...
Bir sabah kalksan, dışarı çıkıp şöyle deriiiin bir nefes alsan, gözlerini kapatıp sesleri can kulağıyla duysan, sonra etrafına gören gözlerle bakıp doğanın renklerini içini sindirsen ve mutlu olmayı denesen ? Sevdiğin birşeylerle yeni bir dünya yaratsan kendine... Bir denesen...

aksungur46 dedi ki...

sevgili arkadaşım yazını hem üzülerek hemde duygulanarak okudum.profilinde hayatla barışık,yaşamayı seven,değişik fikirleri seven iki fıstık annesiyim diye yazmışsın.ne mutlu sana sevdiklerin yanında,köyde geçecek olan sakin hayatın tadını çıkar.bizler yani blokcular da yanındayız.sağlığını riske atma evlatlarını düşün ne kadar senden etkilendiklerini düşün,bir ablan olarak tavsiyelerim bunlar affına sığınarak.sakin ol.bugün bugündür yarın ise ne getirir bilinmez.hayat bize allahın bir armağanıdır.herşeye ragmen yaşamak güzeldir.sevgiyle kucaklarım

Sinem dedi ki...

yorumlarınızdan dolayı teşekkür ederim inş. alışırım diye ümit ediyorum

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...